Στο τέλος βγαίνει συνήθως το μεγάλο όνομα της πίστας και κάπως έτσι δικαιολογεί την καθυστέρηση, τουλάχιστον αγωνιστικά, η Σούπερ Λίγκα. Τελικά ξεκινήσαμε με την πρεμιέρα να δίνει ένα πολύ ενθαρρυντικό μήνυμα σε ότι έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό που περιμένουμε. Πάμε να δούμε κάπως πιο αναλυτικά τι πήραμε από τους μεγάλους:
Οι πρεμιέρες του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ μοιάζουν αρκετά και όχι μόνο επειδή νίκησαν και οι δύο. Τόσο οι πράσινοι, όσο και οι κιτρινόμαυροι έκαναν το… προξενιό ώστε να γνωρίσει το ελληνικό κοινό τους Βιτάλ και Τσούμπερ. Δύο ποδοσφαιριστές τόσο διαφορετικοί αλλά με τεράστια δίψα για διάκριση από το πρώτο λεπτό και ρόλο που αναμένεται να είναι κομβικός για την πορεία των ομάδων τους. Ο Βραζιλιάνος ξεχώρισε με την κινητικότητά του στο κρύο ξεκίνημα του Τριφυλλιού αλλά πάνω απ’ όλα για τις ουσιαστικές ενέργειές του που ξεκλείδωσαν σε πρώτο χρόνο την αντίπαλη άμυνα και στη συνέχεια ξεσήκωσαν τον κόσμο στην κερκίδα. Ο Ελβετός για την ωριμότητά του την ώρα που γυάλιζε το μάτι του για να πετύχει το πρώτο του γκολ και να ανοίξει λογαριασμό.
Σε συνολικό αγωνιστικό επίπεδο, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έκαναν το πιο βασικό. Κέρδισαν χρόνο και οι προπονητές τους έχοντας μεγαλύτερη ηρεμία έχουν την ευκαιρία να διορθώσουν πράγματα τα οποία δεν άρεσαν, κυρίως στο ανασταλτικό κομμάτι. Από τους πράσινους μου άρεσε το γεγονός ότι μετά από σχεδόν μία χρονιά είδαμε την ομάδα να ξέρει τι πρέπει να κάνει μετά το πρώτο γκολ που σημειώνει. Από τους κιτρινόμαυρους, το ότι την ώρα που ο Ιωνικός έδειχνε να βρίσκει διαδρόμους με τις κάθετες στο ξεκίνημα του παιχνιδιού, η άμυνα της ομάδας του Μιλόγεβιτς έψαχνε τον τρόπο να λύσει το πρόβλημα αλλά χωρίς τη γνωστή θαλασσοταραχή που την έπιανε την περσινή χρονιά όταν κάτι έδειχνε να στραβώνει στα μετόπισθεν.
Για τον Ολυμπιακό δεν έχω καταλήξει ακόμη αν το πρόβλημα στην πρεμιέρα με τον Ατρόμητο ήταν ψυχολογικό ή αγωνιστικό. Η κουβέντα μετά τον αποκλεισμό από τη Λουντογκόρετς για την εικόνα της ομάδας του Μαρτίνς τράβηξε αρκετά και θεωρώ πως δεν της έκανε καλό, καθώς οι ερυθρόλευκοι μπήκαν στο γήπεδο λες και τα ματς με τους Βούλγαρους έγιναν… χθες. Δεν μου έδειχναν ότι είχαν αποβάλει τον αποκλεισμό και κουβάλαγαν μια έξτρα πίεση πάνω τους. Από τη μία, θα πει κανείς ότι ο Ολυμπιακός για περίπου 65λεπτά κινήθηκε σε χαμηλά επίπεδα απόδοσης. Από την άλλη, το τελευταίο 25λεπτο θα μπορούσε να ήταν αρκετό για να βρουν οι παίκτες του Μαρτίνς το γκολ που χρειάζονταν και τώρα θα κάναμε άλλη κουβέντα γιατί είπαμε και πιο πάνω πως το πιο σημαντικό στις πρεμιέρες είναι το αποτέλεσμα και ο χρόνος που κερδίζεις μέσα από τους τρεις βαθμούς. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που φάνηκε είναι πως ο Πορτογάλος ακόμη ψάχνεται να βρει λύσεις στις θέσεις που η ομάδα... πονάει. Όσον αφορά τον Ατρόμητο με εξέπληξε ευχάριστα η συνοχή μιας εντελώς καινούργιας ομάδας στα χέρια ενός νέου προπονητή, που τουλάχιστον στο ξεκίνημα του παιχνιδιού σε μια απ’ τις δυσκολότερες έδρες του πρωταθλήματος είχε τη διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο.
Για τον ΠΑΟΚ η σέντρα ξεκίνησε με τραγική ειρωνεία. Ο Λουτσέσκου ηττήθηκε στο πρώτο του ματς, ενώ στην προηγούμενη θητεία του είχε πάρει το πρωτάθλημα αήττητος. Οι Θεσσαλονικείς περισσότερο αυτοκτόνησαν παρά έχασαν. Το ματς δεν τους βγήκε, δεν έδειχναν να μπορούν να το κερδίσουν, αλλά το ότι δεν πήραν ούτε βαθμό οφείλεται σε ένα τραγικό ατομικό λάθος, που βέβαια οι παίκτες του ΠΑΣ έψαχναν με υπομονή και όταν ήρθε το εκμεταλλεύτηκαν με τον Κόντε. Το μεσοεπιθετικό πρόβλημα του δικέφαλου του Βορρά φωνάζει εδώ και καιρό και φάνηκε στο πρώτο ματς από τα πολλά τέτοια που θα χρειαστεί να δώσει στο μέλλον απέναντι σε ομάδες που αμύνονται με πολλά πρόσωπα και παράλληλα ξέρουν να βγάλουν την μπάλα από την περιοχή τους. Μέσα σε όλα αυτά στα κρίσιμα τελευταία λεπτά έδειχνε να λείπει κι ένας πρωταγωνιστής. Ένας που θα πάρει και τους υπόλοιπους δίπλα του. Όσο λείπει ο Ζίβκοβιτς, τέτοιος θα μπορούσε να γίνει στα μάτια μου και πάλι ακόμη και ο Βιεϊρίνια, ο οποίος δεν αποκλείω να πάρει σε κάποια ματς και πάλι μετάθεση στη γραμμή πίσω από τον επιθετικό. Είμαι σίγουρος πως τουλάχιστον σε σχέση με τον Καγκάβα, που δεν τραβάει με τίποτα, έχει πράγματα να δώσει ακόμη και στα 35 του χρόνια. Τέλος, η κατάσταση του αγωνιστικού χώρου της Τούμπας είναι κάτι που πρέπει σίγουρα να προβληματίσει τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ, που ουσιαστικά έκαναν ακόμη πιο δύσκολο το έργο της ομάδας τους στο ματς. Τουλάχιστον, έχουν τρία σερί εκτός έδρας μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου και το ντέρμπι με την ΑΕΚ για να το διορθώσουν.
Συμπερασματικά, θα σταθώ στο ότι όλοι άσχετα με το αν κέρδισαν ή γκέλαραν είχαν αδυναμίες. Το ξεκίνημα μιας σεζόν που τα πράγματα την έφεραν αρκετά πίσω χρονικά βρίσκει ουσιαστικά όλες τις ομάδες ακόμη σε φάση μονταρίσματος. Είτε επειδή η προετοιμασία διαταράχθηκε, είτε επειδή σημαντικά κομμάτια των ρόστερ προστέθηκαν στο φινάλε. Η ουσία είναι πως από την πρώτη αγωνιστική σε κανένα πρωτάθλημα δεν έγινε κάποιος φαβορί, ούτε κάποιος άλλος έπαψε να είναι. Ο κοινός αντίπαλος όλων όσων το διεκδικούν είναι ο χρόνος και σε αυτό το σημείο της χρονιάς αυτή η μάχη κερδίζεται μόνο με αποτελέσματα. Μέσα από αυτά εκτός από τους τρεις βαθμούς, κερδίζεις ηρεμία για διορθώσεις και εξέλιξη του παιχνιδιού.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
